Mijn juli, anders dan anders

Begin augustus, ik sta mijn auto in te laden voor een weekje weg. De voorbije maand komt me weer voor de

geest: juli, alleen thuis en iedereen om me heen op reis. Hoe anders dan andere jaren...

En alles ontrolt zich weer, het gemis, de onrust, de demonen die me van binnen bespringen, de herinnering

aan het debâcle van vorige zomer toen ik ergens onderweg strandde. Langzamerhand sijpelen inzichten

door: is reizen niet een dwang geworden die mij elk jaar weer de weg op drijft? Maakt het me wel echt

gelukkig? En wat betekenen deze vage angsten, elke morgen in de vroegte?

Zo wordt deze maand juli een retraite, terug naar de stilte, de bodem diep in mijzelf. Ik exploreer de

magische ruimte in en achter de dingen. Mijn belevenissen in de tuin vullen de dag. Ik leef met de vogels, de

insecten, de planten en de struiken, de wolken aan de hemel. Hier, in deze kloosterhof ver van de wereld,

krijgt mijn oude verlangen naar licht leven zachtjes aan gestalte...

Wanneer dan tenslotte het uitzicht op een korte reis zich voordoet, is het nog een toer deze hof en de

bijzondere weken die ik er door heb gemaakt, achter mij te laten.

Herman Coenen vertelt met lichte theatrale accenten, leest zijn gedichten en speelt concertina.